Ἵ.Β.Μ. Γ΄, Θεωρία καὶ Πράξη τῆς Ψαλ­τι­κῆς Τέχνης – Ἡ Ὀκταηχία

Μοιραστείτε το άρθρο:

Συνέδριο : Γ΄ Δι­ε­θνὲς Συ­νέ­δρι­ο Μου­σι­κο­λο­γι­κὸ καὶ Ψαλ­τι­κό

Θεματική : «Θεωρία καὶ Πράξη τῆς Ψαλ­τι­κῆς Τέχνης – Ἡ Ὀκταηχία»

Διοργάνωση : Ἱ­. Σύ­νο­δος τῆς Ἐκ­κ­λη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος – Ἵ­δρυ­μα Βυ­ζα­ντι­νῆς Μου­σι­κο­λο­γί­ας

Τόπος, Χρόνος : Ἀ­θῆ­ναι, 17-21/10/2006 (Μέγαρο Μουσικῆς Ἀθηνῶν)

Ἀ­να­κοί­νω­ση : «Θεωρητικὰ καὶ σημειογραφικὰ προβλήματα προκύπτοντα κατὰ τὴν διδασκαλία τοῦ Τρίτου ἤχου»

Πε­ρί­λη­ψη : Ἡ κατὰ Χρύσανθον διαίρεση τῶν Ἤχων σὲ Γένη ἀποτελεῖ μία ἐμπνευσμένη θεωρητικὴ παρέμβαση, ὅπως ἄλλωστε καὶ ἡ ἴδια ἡ ἐπινόηση τῆς Νέας Μεθόδου μουσικῆς σημειογραφίας. Σὲ ὁρισμένες, ὅμως, περιπτώσεις προέκυψε κάποια ἀσυμφωνία μεταξὺ τῆς ἀπὸ αἰώνων παραδοθείσης Ψαλτικῆς πράξεως καὶ τῆς συστηματοποιημένης θεωρίας. Ἕνα ἀπὸ τὰ ζητήματα ποὺ πρέπει νὰ «ἀναθεωρηθεῖ», εἶναι ἡ ταξινόμηση τοῦ Τρίτου Ἤχου στὸ Ἐναρμόνιον Γένος, καθὼς καὶ ὁ διαστηματικὸς ἐπαναπροσδιορισμὸς τῶν μελικῶν του δομῶν, ὥστε νὰ ἀποσαφηνισθεῖ ἡ κατὰ περίσταση ἀνάπτυξή του στὶς Χρόες τοῦ Σκληροῦ καὶ τοῦ Μαλακοῦ Διατόνου. Στὴν παροῦσα μελέτη γίνεται σύντομη ἀναφορὰ στὸ καθαυτὸ Ἐναρμόνιον Γένος τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς μουσικῆς θεωρίας, προσδιορίζονται τυχὸν κατάλοιπα αὐτοῦ στὴν Ψαλτικὴ παράδοση καὶ ἐξετάζεται ἡ διαστηματικὴ ἀνάπτυξη τοῦ μέλους τοῦ Τρίτου Ἤχου στὰ ποικίλα Γένη καὶ Εἴδη τῆς βυζαντινῆς καὶ μεταβυζαντινῆς Μελοποιίας, ὅπως αὐτὰ πα-ρεδόθησαν ἐξηγημένα ἀπὸ τοὺς Τρεῖς Διδασκάλους τῆς Νέας Μεθόδου. Στόχος τῆς μελέτης εἶναι νὰ τεκμηριωθεῖ ἡ ἐξ ὁλοκλήρου διατονικὴ (σκληρὴ ἢ μαλακή) μεταχείριση τοῦ ἐν λόγῳ Ἤχου, ὥστε νὰ ἑρμηνευθοῦν – δικαιολογηθοῦν καὶ οἱ πολλὲς σημειογραφικὲς «ἀσάφειες» τῆς Νέας Μεθόδου, οἱ ὁποῖες σχετίζονται μὲ αὐτὸν καὶ δημιουργοῦν προβλήματα στὴν διδασκαλία τοῦ Τρίτου Ἤχου.

Ἐκδόθηκε : Ἡ ἐργασία ἐκδόθηκε στὰ Πρακτικὰ τοῦ Συ­νεδρίου, ἔκδοση τοῦ Ἱδρύματος Βυζαντινῆς Μουσικολογίας τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Ἀθῆναι 2010, σελ. 367- 39

Tὸ pdf τῆς ανακοινώσεως μπορεῖτε να βρεῖτε καὶ νὰ κατεβάσετε ἀπὸ ΕΔΩ.