2005, Ζητήματα Θεολογίας της Ψαλτικῆς Τέχνης

Στὸ Βόλο, στὶς 28 Ἀπριλίου τοῦ 2004, ἡμέρα Σετάρτη, ἡ Ἕνωση Θεολόγων Ν. Μαγνησίας σὲ συνεργασία μὲ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Δημη-τριάδος, τὸ Γραφεῖο Σχολικῶν Συμβούλων Θεολόγων καὶ τὸ Μουσικὸ Σχολεῖο Βόλου, διοργάνωσε μία Θεολογικὴ Ἡμερίδα μὲ Θέμα «Ὑποδειγ-ματικὴ Θ. Λειτουργία γιὰ μαθητὲς Γυμνασίου – Λυκείου καὶ Σ.Ε.Ε.». Στὰ πλαίσια αὐτῆς τῆς ἡμερίδος ἐτελέσθη μία Θ. Λειτουργία, στὸν Ἱ. Ναὸ Ἁγίου Νεκταρίου Ν. Ἰωνίας Βόλου, στὴν ὁποία ἐλειτούργησε -στὸ κέν-τρον τοῦ ναοῦ- ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος καὶ Ἁλμυ-ροῦ κ.κ. Ἰγνάτιος καὶ ἔψαλαν δύο Φοροὶ ἀπὸ μαθητὲς καὶ μαθήτριές μου στὸ Μουσικὸ Σχολεῖο Βόλου. Ἀκολούθως, κατὰ τὴν διεξαγωγὴ τῆς Ἡμερί-δος, συμμετεῖχα μὲ τὴν εἰσήγηση «Ὁ Παιδαγωγικὸς καὶ Κατηχητικὸς Ρό-λος τῆς Ψαλτικῆς Σέχνης κατὰ τὴν Θεία Λειτουργία». Σὸ κείμενο ἐκείνης τῆς εἰσηγήσεως, ἐλαφρῶς προσαρμοσμένο καὶ συμπληρωμένο μὲ κάποιες ἀκόμη, ἰδίας θεματικῆς, ἐργασίες, ἐκδίδω στὴν παροῦσα μελέτη μὲ τίτλο «Ζητήματα Θεολογίας τῆς Ψαλτικῆς Σέχνης». Ἀντί ἄλλου προλόγου, με-ταφέρω ἐδῶ τὴν εἰσαγωγικὴ προσφώνηση τῆς εἰσηγήσεώς μου, ἡ ὁποία μὲ ἐκφράζει βαθύτατα.

«Σεβασμιώτατε Ποιμενάρχα τῆς θεοσώστου Μητροπόλεως Δημη-τριάδος καὶ Ἁλμυροῦ, κ.κ. Ἰγνάτιε,

πανοσιολογιώτατοι, καὶ αἰδεσιμολογιώτατοι πατέρες,

κ. Πρόεδρε τῆς Ἑνώσεως Θεολόγων τοῦ Ν. Μαγνησίας,
κ. Σύμβουλε τῶν Θεολόγων,
κ. Προϊστάμενε τῆς Δευτεροβάθμιας Ἐκπαιδεύσεως Μαγνησίας,
κ. κ. συνάδελφοι,
θεόφιλος καὶ φιλόθεος ὁμήγυρις,

εἶναι ἀνείπωτος ἡ χαρὰ τῆς ψυχῆς καὶ ἀκόμη ἄφατος καὶ ἀνέκφρα-στος ἡ αἴσθηση τοῦ μεγέθους τῆς τιμῆς, τὴν ὁποία περιεποιήθησαν στὸ πρόσωπό μου οἱ πρωτοστάτες καὶ διοργανωτὲς τῆς παρούσης Ἡμερίδος, καλώντας με νὰ συμμετάσχω στὶς ἐργασίες αὐτῆς. Καὶ εἶναι ὄντως ἀδύνα-μος ὁ νοῦς καὶ βραδυτάτη ἡ γλῶσσα ἑνὸς ἀπείρου καὶ ἐλαχίστου, ὡς ἐγώ, κατὰ τὴν ὥραν τῆς παρουσίας του ἐνώπιόν σας, προκειμένου νὰ ὁμιλήσῃ γιὰ τὸ πελώριο ζήτημα τοῦ Ἐκκλησιασμοῦ κατὰ τὴν τέλεση τοῦ ἀνερμη-νεύτου Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας, τῆς Ἱερᾶς Λειτουργίας τῆς στρατευομένης καὶ θριαμβευούσης Ἐκκλησίας τοῦ Ἀμνοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ αἴ-ροντος τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου.

Ἐπέλεξα νὰ ὁμιλήσω γιὰ τὸν «Παιδαγωγικὸ καὶ Κατηχητικὸ ρόλο τῆς Ψαλτικῆς Σέχνης κατὰ τὴν Θεία Λειτουργία», διότι εἶναι πράγματι ἀ-κράδαντος ἡ πίστη μου στὴν δύναμη τῆς ἱερᾶς αὐτῆς τέχνης, διότι ἀκούω τὴν φωνὴ τῶν Πατέρων, οἱ ὁποῖοι διακηρύσσουν, ὅτι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἐδώρη-σε στὸν ἄνθρωπο τὴν λατρευτικὴ μουσική, ἀλλὰ καὶ διότι -ἐπιτρέψτε μου- φοβοῦμαι, ὅτι στὴν ἐποχή μας ἡ πολύτιμος αὐτὴ δωρεὰ τείνει νὰ μείνῃ ἀνε-νέργητος καὶ ἀνεκμετάλλευτος καί, ὡς ἐκ τούτου, ἀδύναμος νὰ χειραγωγῇ τοὺς πιστοὺς πρὸς τὴν θεογνωσία καὶ τὴν σωτηρία εἰς δόξαν τοῦ μόνου Σριαδικοῦ Θεοῦ.

Ὅμως, μωρὸς νοῦς, ἄλαλα χείλη καὶ δύσκαμπτος γλῶσσα ἀδυνα-τοῦν νὰ συνθέσουν λόγον Κυρίου, γι’ αὐτὸ καὶ θὰ δανεισθοῦμε τὸν Πνευμα-τέμφορο νοῦ καὶ τὴν ἀψευδῆ γλῶσσα τῶν Πατέρων, γιὰ νὰ ὑπενθυμίσωμε στὴν ἀγάπη σας, τί τὸ Πνεῦμα λέγει στὴν Ἐκκλησία καὶ τί ἐκεῖνοι ἐξέφρασαν καὶ ἔπραξαν ἐπὶ τοῦ προκειμένου θέματος. Εὐχηθεῖτε, Σεβασμιώτατε.»

Θερμὲς εὐχαριστίες ἐκφράζω καὶ ἀπὸ τὸ σημεῖο αὐτὸ στὸν Πρόε-δρο τῆς Ἑνώσεως Θεολόγων Μαγνησίας κ. Ἀπόστολο Ζαχαρὸ καὶ τὰ μέ-λη τοῦ Δ.Σ. τῆς Ἑνώσεως, γιὰ τὴν πρόσκλησή μου στὴν Ἡμερίδα ἐκείνη.