2005, Παραλειπόμενα περὶ τοῦ Χερουβικοῦ Ὕμνου

Ὅταν πρὶν δέκα περίπου χρόνια ὁλοκλήρωσα τὴν Εἰσαγωγὴ τῆς διδακτορικῆς μου διατριβῆς Ἡ Παράδοση καὶ Ἐξήγηση τοῦ Μέλους τῶν Φερουβικῶν τῆς Βυζαντινῆς καὶ Μεταβυζαντινῆς Μελοποιίας, τὴν παρου-σίασα μὲ χαρὰ καὶ ἀγωνία στὸν δάσκαλό μου, ἐπιβλέποντα καθηγητὴ κ. Γρηγόριο Θ. Στάθη. Ἐκεῖνος τὴν κράτησε στὰ χέρια του, τὴν μελέτησε προσεκτικά, ὡς διακριτικὸς καθοδηγητὴς μὲ συγχάρηκε, τοῦ ἄρεσε θαρ-ρῶ, ἀλλὰ στὸ τέλος μοῦ εἶπε μὲ τὸν καλό του τρόπο: «Ὅλα καλά. Σώρα, ὅμως, πρέπει νὰ τὴν περιορίσεις στὸ μισό.» Ἦταν ἑκατὸν πενήντα (!) σε-λίδες… Σελικά, ἡ Εἰσαγωγὴ ἐκείνη κατέληξε στὶς τριάντα ὀκτὼ σελίδες, ὅπως καὶ ἐκδόθηκε στὴν διδακτορική μου διατριβὴ μὲ τὴν ἀμέριστη φρο-ντίδα τοῦ καθηγητοῦ καὶ «ὄντως διδασκάλου». «Μὴ λυπηθεῖς νὰ κόψεις, τίποτε δὲν θὰ πάει χαμένο», εἶχε συμπληρώσει.

Ἀπὸ ἐκεῖνα τὰ περισσεύματα, λοιπόν, συγκεντρώθηκαν τέσσα-ρες, αὐτοτελεῖς πλέον, μελέτες γιὰ τὸ Σελετουργικὸ τῆς Μεγάλης Εἰσό-δου καὶ γιὰ τοὺς ἀντὶ Χερουβικοῦ ψαλλόμενους ὕμνους Σοῦ Δείπνου σου τοῦ μυστικοῦ… (Μ. Πέμπτης), Σιγησάτω πᾶσα σὰρξ βροτεία… (Μ. Σαββάτου) καὶ Νῦν αἱ Δυνάμεις τῶν οὐρανῶν… (Προηγιασμένης), συμπληρώθη-καν μὲ τρία ἀντίστοιχα corpus μελοποιήσεων, ποὺ ἐπισημάνθηκαν στὶς χειρόγραφες μουσικὲς πηγὲς καὶ συμπαρουσιάζονται μὲ δύο ἀκόμη μορ-φολογικῆς φύσεως ἐργασίες γιὰ τὰ Χερουβικὰ τοῦ ψευδο – Ἰωάννου Δα-μασκηνοῦ (ἦχος πλ. β’) καὶ τοῦ βυζαντινοῦ Δομεστίκου Μανουὴλ Ἀγαλ-λιανοῦ (ἦχος β’). Ἔγινε προσπάθεια, ὅλα τὰ παραπάνω νὰ διανθιστοῦν καὶ μὲ φωτογραφίες ἀπὸ καλὰ μουσικὰ χειρόγραφα καὶ ἔτσι παραδίδον-ται στὴν ἐπιστημονικὴ μουσικολογικὴ κοινότητα, ὄχι μὲ τὴν ψευδαίσθη-ση πὼς ἐξαντλήθηκαν τὰ θέματα, παρὰ μόνο μὲ τὴν ἐλπίδα, ὅτι θὰ ἀπο-τελέσουν μιὰ πρώτη μαγιά, γιὰ ὅποιον ἐπιθυμήσει στὸ μέλλον νὰ κατα-πιαστεῖ λεπτομερῶς μὲ αὐτά.

Ὄντας βαθιὰ βέβαιος, ὅτι καὶ τὸ παρὸν πόνημα ἀποτελεῖ καρπὸ τῆς καλῆς σπορᾶς τοῦ διδασκάλου μου κ. Γρ. Θ. Στάθη, ἂς μοῦ ἐπιτραπεῖ, νὰ ἐκφράσω γιὰ ἄλλη μία φορὰ τὴν ἀπέραντη εὐγνωμοσύνη μου πρὸς τὸ πρόσωπό του «ὑπὲρ πασῶν τῶν φανερῶν καὶ ἀφανῶν εὐεργεσιῶν του», δοξάζοντας καὶ πάλι τὸν πανάγιο Σριαδικὸ Θεὸ γιὰ τοὺς ἁγίους του.